İslâmcılık Akımı

İslâmcılık Akımı, Kanun-ı Esasî'nin yürürlüğe girmesinden itibaren şekillenen İslamcılık düşüncesini; Meşrutiyet dönemi tartışmaları, Cumhuriyet devrimleri ve laiklik mücadelesi bağlamında ele alırken, bu ideolojik yönelimin geçmişten bugüne taşıdığı meseleleri açıklıkla ortaya koyuyor.
Tarık Zafer Tunaya, yalnızca İslâmcılığın ana hatlarını belirlemekle kalmıyor; bu akımın devlet teorisi, hükümet biçimleri içindeki yeri, siyasal iktidarla olan ilişkisi ve laiklik karşısındaki konumunu da derinlemesine analiz ediyor. 31 Mart Vakası’ndan Şeyh Said İsyanı’na, çok partili rejime geçişten 1961 Anayasası'na kadar uzanan geniş bir tarihsel yelpazede İslâmcılığın izini sürüyor. 
Yalnızca bir siyasal hareket olarak değil, bir düşünce, bir kültürel uyanış ve bir kimlik arayışı olarak İslâmcılığı incelerken; hem dönemin siyasal atmosferini hem de bu akımın fikir önderlerini titizlikle analiz ediyor. Namık Kemal’den Mehmet Âkif Ersoy’a, Said Halim Paşa’dan Babanzâde Ahmed Naim’e uzanan fikir zinciri; sadece İslâmcılığın değil, aynı zamanda Türk modernleşmesinin sancılı evrelerinin de bir aynası olarak okunuyor.
Yayımlandığı ilk günden beri İslâmcılık Akımı, yalnızca geçmişin bir ideolojisini değil, bugünün siyasal ve toplumsal meselelerini de anlamak isteyenler için temel bir kaynak olmaya devam ediyor. Modern Türkiye'nin siyasal düşünce hayatını anlamak isteyen herkesin başvuru kaynağı olan Tarık Zafer Tunaya, bu klasikleşmiş çalışmasında İslâmcılığı, Osmanlı’dan Cumhuriyet’e uzanan dönemde hem siyasal hem fikri yönleriyle inceliyor.